De tentoonstelling THE MACHINES FOR LIVING gaat niet over een van de vele anonieme sociaal-modernistische woonwijken. De schilderijen zijn geworteld in een specifieke plek met een zeer sterke historische en visuele identiteit, de woonwijk Achter de IJzeren Poort in Warschau, gebouwd in 1965-1972.
Toen de woonwijk werd gebouwd, werd gezegd dat het de mooiste van Warschau was. Maar wijdverspreide gebreken, gebrek aan warm en soms zelfs koud water, slecht functionerende riolering en gebrek aan verwarming verlamden de werking van de woonmachines. Zowel de crisis van de laatste jaren van het socialisme als de corrigerende pogingen van het vroege kapitalisme zorgden ervoor dat de machines geleidelijk stopten met werken. De basiservaring van een langdurig verblijf in een van de driehonderd appartementen van een betonblok is de etterende spanning tussen gelijkenis en verschillen, herhaling en verandering. Wanneer je je in een ander blok van het landgoed bevond of zelfs op een andere verdieping van hetzelfde blok, zag alles er identiek uit als een ander geëxtrudeerd product uit dezelfde fabrieksmatrix.
Maar hoe groter de gelijkenis, hoe groter de verschillen die de geest in verwarring brachten. Elke verdieping rook een beetje anders; elk leven was op een andere manier in materie vastgelegd en had een andere impact op de zintuigen. Hoewel de appartementen dezelfde indeling hadden en opeenvolgende kopieën van hetzelfde model leken, had elk appartement verschillende sporen van leven, de effecten van verschillende beslissingen, verschillende verbeeldingen, gedachten, angsten en dromen.
De tentoonstelling vertelt het verhaal van volwassen worden. Szaweł Płóciennik, als een vader, gaat terug naar zijn kindertijd en vertelt zichzelf en ons de veranderingen die plaatsvonden in zijn geest en lichaam tijdens het opgroeien. Het is een verhaal waarin de veranderende held vergezeld wordt door de veranderende wereld. De serie werken is een soort privémythologie. Visueel kunnen de beelden associaties oproepen met surrealisme, maar ze zijn strikt verankerd in de werkelijkheid en het buitengewone ontstaat als gevolg van vervormingen door het geheugen. De monolithische structuur van sociale modernistische flatgebouwen en woonmachines erodeert onder de subtiele invloed van individuele affecten. Machines for Life is een tentoonstelling over wat niet in het patroon past, over wat zichtbaar wordt in contrast met het zielloze ritme van ramen, over emoties en onhandigheid, over leven dat uit vorm glijdt, en tenslotte over de kracht van een verhaal dat een individu redt in een ontmenselijkte wereld.
Meer info
13:00 - 17:00
KUBE, Uitstalling